De schilderijen en tekeningen van Aaron van Erp (Veghel, 1978) lijken losse scènes te zijn in een verhaal dat nooit af komt. Van Erp laat de wreedheid van de mens in al zijn verschijningsvormen zien. Daders en slachtoffers – vaak inwisselbaar – zijn in absurdistische landschappen of ongure binnenruimtes geplaatst. Ze verrichten gewelddadige handelingen zonder dat duidelijk wordt waarom ze dat doen.

Aaron van Erp laat in Club Solo nieuw werk zien, naast werken uit de afgelopen vijftien jaar.